دیروز تیم ملی فوتسال در ضربات پنالتی به ژاپن باخت و ژاپن برای سومین بار قهرمان آسیا شد. من دیروز بازی را دیدم و در پایان هم از بازی تیم ملی فوتسال ناراضی نبودم و فقط از عدم قهمرمانی دلخور بودم. فقط هم همین بازی را ندیدم و بازی‌ها را از یک چهارم میدیدم.
در کل این دوره تیم ملی تا قبل از بازی با ژاپن همه تیم ها را با نتایج سنگین برده بود. در بازی با ژاپن هم در بیشتر از ۸۰٪ وقت بازی ایران حکمفرما بود و ژاپن دفاع میکرد. ما دو تا گل خیلی خوب زدیم و یک گل روی ضربه ایستگاهی که خطا هم نبود خوردیم و گل بعدی هم روی اشتباه بازیکن خودمون و گل به خودی ! در واقع ژاپن هیچ کار مثبتی توی زمین نمیکرد و توان مقابله با ایران را نداشت و میدونست اگه حمله کنه مثل بقیه گل میخوره. نکته دیگه هم اینکه دروازه بانشون یا روی شانس بود یا واقعاً بهترین دروازه بان این دوره از مسابقات بود. بهترین بازیکن ژاپن بود و خیلی موقعیت از ایران گرفت.
امروز که تیتر اخبار از جمله خبرگزاری فارس را میخوندم تعجب کردم. این تیتر فارس «دست به دست هم دادیم تا نابودی فوتسال!/ چهارمی جهان که هیچ، دیگر آقای آسیا هم نیستیم». واقعاً باعث تعجبم شد ! مثل اینکه خبرنگار اصلاً بازی را ندیده. ژاپن دیروز همونقدر خوش شانس بود که ما با برد جلوی کره و صعود به جام جهانی خوش شانس بودیم. همه قبول دارند کره بهتر از ما بازی کرد و ما توی اون بازی خیلی شانس آوردیم و همون تک موقعیت را گل کردیم و بس. توی ایران که خیلی بد تر بود و در هر دو بازی برد حق کره بود اما ما بردیم.
توی اینکه ما همچنان با ۱۰ قهرمانی سرور آسیا هستیم و قطعاً بهترین تیم آسیا کسی شک نداره اما دیروز ژاپن با خوش شانسی برد و قهرمان شد. جای انتقادات الکی و توی سر مربی زدن سعی کنیم روند رو به رشد بهتری داشته باشیم و بهتر از ژاپن برنامه‌ریزی و پشتیبانی کنیم.من از کسی دفاع نمیکنم و وقتی هم که آقای شمس را بر کنار کردند مخالف بودم اما دیگه در این حد هم که انتقاد میکنند جای انتقاد نیست. بعضی مواقع بجای گوشزد کردن مشکلات و انتقاد سازنده با تبر به جون ریشه میفتیم ! این بده و باید یاد بگیریم همه میتونند تخریب کنند و تخریبی انتقاد کنند اما همه نمیتونند پیشرفت کنندو انتقاد سازنده بکنند.