فیلم Her از جمله فیلم‌هایی بود که چند بار توی imdb نظرم را جلب کرده بود ولی با خوندن توضیحاتش خیلی تمایلی به دیدنش پیدا نکردم. من را یاد اپیزودی از فصل دوم سریال Black Mirror مینداخت اما در کل بی خیالش میشدم.

هفته گذشته که با بهترین دوستم داشتیم در مورد فیلم‌ها و سریال هایی که دیدیم و دنبال میکنیم صحبت میکردیم. به فیلم Her اشاره کرد و اون را یک فیلم بی‌نظیر قلمداد کرد. یادمه به سرعت از Margin Call صحبت به میون اومد و هر دو این فیلم را تحسین کردیم. با توجه به شناخت قبلی و اینکه سال‌های زیادی با هم فیلم میدیدیم و سلیقه های نسبتاً یکسانی داشتیم تصمیم گرفتم فیلم را بگیرم و ببینم.

خوب من توی این وبلاگ در مورد فیلم‌هایی که به نظرم خیلی خوب اومده و دوست دارم بقیه ببینند مینویسم ولی این بار قصد دارم در مورد این فیلم که بهش توی imdb نمره ۷ دادم بنویسم. بازیگر نقش اول فیلم یعنی خوآکیم فینیکس هیچ‌وقت بازیگر محبوب من نبوده و از بازی‌های زیر پوستیش خیلی خوشم نمیاد اما توی این فیلم محق دریافت جایزه اسکار هستش و خیلی خیلی خوب بازی کرده ولی در مورد کارگردان که اتفاقاً دو تا فیلم دیگه که چنگی هم به دل نمیزد یعنی Adaptation و Being John Malkovich دیده بودم همچنان نام امیدم و بعید میدونم فیلم‌های دیگه ای هم ازش ببینم.

داستان فیلم با توجه به همون سریال Black Mirror که اشاره کردم خیلی برام جالب توجه نبود و شاید اگه اون سریال را ندیده بودم بیشتر تحت تأثیر قرار میگرفتم. داستان فیلم من را خیلی یاد اولین تجربه‌ام در مورد Siri توی IPad انداخت که البته اون تجربه خیلی هیجان انگیز و خوب بود.
در کل من خیلی نتونستم با داستان فیلم ارتباط برقرار کنم چون شاید گیک باشم اما یک احمق غرق شده در دنیای مجازی کامپیوتر ها نیستم و روابط اجتماعی دو نفره (من آدم خیلی اجتماعی- گروهی نیستم) و واقعی را ترجیح میدم.

اگه سریال Black Mirror را ندیدین و از خوآکیم فینیکس خوشتون میاد و به گجت ها و پیشرفت‌های آینده دنیای الکترونیک و کامپیوتر علاقه‌مند هستین و میتونید یک فیلم درام تک شخصیتی با کلی دیالوگ و عشق و عاطفه را تحمل کنید پس این فیلم را بهتون پیشنهاد میکنم.