بازی با آرژانتین همین الان تموم شد و با وجود بازی نسبتاً خوب در دقیقه ۹۲ از مسی گل خوردیم و باختیم. اما برخلاف بازی خیلی خیلی بد در مقابل نیجریه ، این بازی خیلی بهتر بودیم مخصوصاً در نیمه دوم که ۲ موقعیت گل خیلی خوب داشتیم و یک پنالتی هم داور نگرفت.

اما دیدن نقاط مثبت بدون نقد نقاط منفی هیچ ارزشی نداره. تیم ملی باز هم نشون داد توی انتقال بازی از دفاع به حمله خیلی ضعف داره و دلیلش هم نبود یک بازیکن بازی ساز مثل حدادی فر هستش. نکونام واقعاً بد بود و اصلاً جای دفاع کردن نداره ! حاج صفی و تیموریان هم که اصلاً بازی ساز نیستند. شجاعی هم غیر از یک صحنه در کل بازی که یکی دو تا را دریبل زد در دیگر لحظات بازی خیلی خیلی بد بود و لیاقت حضور در بازی را نداشت.

اما اصل انتقاد من به کیروش هنوز پا برجاست. علیرضا حقیقی اصلاً در حد و اندازه های تیم ملی نیست و اگه رحمتی توی گل بود واکنش خیلی بهتری در مقابل شوت مسی نشون میداد و شاید اصلاً گل نمیشد. اما دلیل نمیشه نمره خیلی بدی به حقیقی بدیم اما دروازه بان مطمئنی نیست.

حالا مونده بازی آخر مقابل بوسنی که خیلی به بازی امشب نیجریه و بوسنی مربوط هست و بهترین نتیجه برای ما تساوی این دو تیم هست. گرچه برای صعود ما باید بوسنی را در هر حالت ببریم و امیدوار باشیم نیجریه از آرژانتین نبره! اما بدون بازیکن بازی ساز میانی به نظر من امکان نداره بتونیم مقابل بوسنی پیروز باشیم و شاید روی ضربات ایستگاهی یا سانتر از کناره ها اتفاق خاصی بیفته که گوچی نشون داد شش دانگ نیست و ۴ یا ۵ تا توپی که تا حالا دستش رسیده را نتونسته زهردار بزنه و گل کنه. امیدوارم با دو مهاجم بازی کنیم مقابل بوسنی چون چیزی برای از دست دادن نداریم.

به امید موفقیت تیم ملی ایران.