مسابقات جام باشگاه های آسیا در جریان هست و شب گذشته استقلال در مقابل الجزیره امارات که هر دو بازی گذشته را برده بود به نتیجه تساوی ۲-۲ رسید. من معمولاً خبر های ورزشی را از سایت‌های خبری دنبال میکنم و نظرات کاربران را هم غالباً میخونم. برای من جالبه که طرفداران استقلال که سال گذشته تیمشون بعد از چندین سال بالاخره قهرمان لیگ شد و توی قهرمانی باشگاه های آسیا در سال گذشته به جمع چهار تیم هم راه پیدا کرده بود. با وجود اینکه میدونند کیفیت بازیکنان استقلال بعد از جدایی چهره‌های مطرحش در ابتدا و میانه فصل جاری به شدت کاهش پیدا کرده ولی همچنان در لیگ برتر مدعی هستند و تیم های مقابلشون در باشگاه های آسیا هم از نظر بازیکنان خارجی در شرایط بسیار بهتری هستند از مربی و بازیکنان انتقاد میکنند.

در این بین انتقاد از دو نفر واقعاً غیر منصفانه هستش ! یکی امیر قلعه نویی و دیگری مهدی رحمتی .
اینکه مجیدی تصمیم به خداحافظی میگیره و به حرف کسی گوش نمیده یا نکونام و منتظری قرارداد ترکمنچای با مدیر باشگاه بسته اند و می‌روند را نمیشه به راحتی فراموش کرد و از قلعه نویی انتظار داشت عملکردی مثل فصل قبلی قهرمانان آسیا داشته باشه. تنها ایرادی که به قلعه نویی وارده این هست که بازیکنانی که جذب کرده اصلاً بازیکنان خوبی نیستند و میتونست انتخاب های بهتری داشته باشه ! مثلاً بین قاضی و عنایتی ، واقعاً عنایتی خیلی بهتره و استدلال های دیگه که نمیخوام بیشتر اشاره کنم …

در مورد مهدی رحمتی که اصلاً جای بحثی نیست ! واکنش‌هایی که رحمتی توی این جند فصل برای استقلال داشته و تأثیری که در پیروزی های خفیف استقلال داشته و دروازه را بسته نگه داشته انقدر ارزشمند هست که بتوان از چند بازی و واکنش بد چشم‌پوشی کرد. البته من به عنوان یک سپاهانی خیلی رحمتی را دوست دارم و آرزو دارم باز هم برای سپاهان بازی کنه. رحمتی برای تیم محبوب من خیلی زحمت کشیده و من همیشه دوستش دارم و بهش احترام میگذارم.